Een paar dagen geleden, werd ik weer eens geconfronteerd met de basiswet van de homeopathie: "het gelijke geneest het gelijkende". Mijn zoontje hielp mij in de keuken en had in een van de pannen geroerd, we gingen stamp eten. Er was wat over de rand gegaan en toen ik het wilde pakken, kwam ik tegen een andere pan aan. Een streep op mijn arm, verbrand!  Omdat ik druk was met de laatste dingen voordat het eten op tafel kon, sloeg ik er geen acht op. maar de plek was duidelijk aanwezig, het brandde! Toen ik even later de aardappelen afgoot en deze op het aanrecht zette om de rest toe te voegen, besloot ik mijn arm even boven de stomende aardappelen te houden. Ik heb de stamp afgemaakt en tegen de tijd dat we aan tafel zaten, was de brandende pijn verdwenen! Meteen moest ik terugdenken aan een voorval van toen ik nog maar net mijn homeopathie studie volgde. Ook toen had ik me verbrand aan een pan, aan mijn duim. Na een tijdje spoelen onder koud water, bleef de brandende pijn. Ik heb toen de hele avond met mijn duim in een glas koud water gezeten. Wat een verschil. Vanuit de basisregel van de homeopathie "het gelijke geneest het gelijkende" is dit logisch. Koud water is precies tegenovergesteld aan de warmte die de verbranding veroorzaakte. Je zou denken dat het juist daarom de hitte teniet doet, maar zoals je in mijn vorige blog hebt kunnen lezen, werkt het lichaam heel anders. Wie heeft er bijvoorbeeld veel ervaring met brandwonden? Een smid. Smeden houden na een verbranding de verbrande plek enige tijd dicht bij het vuur, zo dicht als het te verdragen is. Zo hebben ze er het minste last van. Ik hoop dat je

Hoeveel mensen beweren niet dat homeopathie alleen werkt als je er in gelooft? En dat het niet bewezen is? Een mening die verkondigt wordt, zelfs op tv en in de krant, als zijnde een vaststaand feit. Maar het is slechts een mening en een die niet op waarheid gebaseerd is. Mensen die dit soort uitspraken doen, hebben niet genoeg achtergrondkennis van de homeopathie en roepen gewoon maar wat. De waarheid is, dat homeopathie al heel lang wetenschappelijk bewezen is. De ontdekking van homeopathie in eerste instantie, was al het bewijs, maar aan de universiteit van Utrecht hebben ze het nog eens dunnetjes over gedaan. In 2000 zijn de resultaten daarvan gepubliceerd in het boekje "Het similia-principe, de hoeksteen van de homeopathie" geschreven door R. van Wijk en F.A.C. Wiegant. Het mooie van dit onderzoek is dat het elke vorm van placebo-werking uitsluit, omdat het gedaan is op celculturen. Er werd gekozen om verschillende stressoren op de cellen los te laten en de reactie waar te nemen. Als een cel beschadigd raakte door bv hitte, arsenicum of cadmium, dan ging deze stress-eiwitten aanmaken om zichzelf te repareren. Was de beschadigende prikkel te heftig, dan was het herstel niet volledig en stopte op een gegeven moment de productie van stress-eiwitten en bleef de cel functioneren op een lager niveau (dit kun je zien als het blijven van klachten na een stressor als een trauma/ziekte/ongeluk etc) . Indien dan na enige tijd opnieuw eenzelfde prikkel werd toegediend, in een veel lagere dosis, dan zagen ze dat deze cellen juist geactiveerd werden om opnieuw stress-eiwitten aan te maken om zichzelf te repareren. Dit terwijl deze lage dosis bij gezonde cellen geen reactie enkele teweegbracht. Er zijn veel verschillende stress-eiwitten en het patroon (welke er