Eten kan een lastig onderwerp zijn voor kinderen. Allereerst is daar uiteraard het weinige beetje macht dat ze hebben, ze hebben als ze klein zijn weinig in te brengen in de dagelijkse gang van zaken, maar of ze wel of niet eten, daar in zijn ze dan toch de baas! En in sommige gevallen is het ook puur een kwestie van “het niet willen” of “zelf willen beslissen”. Als dit aan de orde is, zie je vaak dat er geen problemen zijn als ze bij iemand anders eten, bv op het kinderdagverblijf of bij opa en oma. Ze op andere vlakken meer keuze-vrijheid geven, kan dan de druk van de ketel halen.

Heel vaak zit er echter ook iets anders achter als kinderen moeilijk eten. Herken je dit: je kind lust maar bepaalde dingen en heeft met name een aversie tegen dingen die een bepaalde structuur hebben, bijvoorbeeld yoghurt met stukjes er in, wel soep maar dan moet die helemaal glad gepureerd zijn, houdt wel van zachte gekookte groenten, maar niet van hardere dingen…Of je kind lust wel boterhammen en is dol op kaas of melk, maar eet geen avondeten en groentes en fruit. Soms gaat het zelfs tot kokhalzen aan toe, je zou bijna gaan denken dat ze het echt vies vinden, maar dat kan toch niet? Want jij vindt het lekker en er lijkt niks mis mee te zijn.

Er is ook niks mis met het eten, maar er is wel degelijk iets aan de hand. Er kunnen diverse oorzaken zijn, waardoor je kind heel kieskeurig is qua eten.

Een van de mogelijke redenen kan een gebrek aan het mineraal zink zijn. Zink is belangrijk voor de opbouw van je smaakpapillen. Bij een gebrek aan zink, verandert je smaakbeleving, dingen gaan anders en vies smaken.  Om onszelf te beschermen, hebben we van oudsher een ingebouwd systeem dat alles afweert wat vies smaakt, want veel dingen in de natuur die vies smaken, zijn giftig! Het is dus heel logisch dat je kind voedingsmiddelen afweert, en zelfs gaat kokhalzen als hij ze toch moet eten. Ook de ervaring van textuur in de mond (moeite hebben met klontjes, brokjes en pitjes in het eten), wordt bij een gebrek aan zink anders beleefd en als onprettig ervaren. Dit ligt niet aan het eten en de oplossing is ook niet dat hij het “moet leren eten”. Maar de oplossing is ook zeker niet om zijn dieet te beperken tot de voedingsmiddelen die hij wel lekker vindt (meestal koolhydraatrijke en suikerrijke dingen zoals pasta, vla, ijsjes, limonade, brood), want daaruit haalt hij niet de voedingsstoffen die hij zo broodnodig heeft!

Een andere mogelijke oorzaak voor het weigeren van veel voedingsmiddelen, is dat de spijsvertering niet optimaal is. Meestal ligt het probleem in de vet- en eiwitvertering en zie je dat de voorkeur dan met name uitgaat naar koolhydraatrijke voeding, zoals pasta, aardappelen en brood.  Dit zorgt voor een vicieuze cirkel, want de gluten uit granen verminderen de aanmaak van eiwitsplitsende enzymen en zijn zo de oorzaak van de slechte eiwitvertering, of houden dit in stand. Eten deze kinderen iets wat wel eiwit of vet bevat, dan krijgen ze vaak last van diarree of buikpijn. Logisch dus dat ze die dingen laten staan.

Heb je te maken met een kind dat heel kieskeurig is qua eten, dan is het dus uiterst belangrijk om verder te kijken dan het weigeren van het kind op zich en op zoek te gaan naar het “waarom” dat er achter zijn gedrag zit, alleen daar kun je namelijk de echte oplossing te vinden!